Używamy informacji zapisanych za pomocą cookies i podobnych technologii w celu dostosowania naszego serwisu do indywidualnych potrzeb czytelników. Mogą też stosować je współpracujące z nami firmy. W programie służącym do obsługi internetu można zmienić ustawienia dotyczące cookies.
Korzystanie z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zapisane w pamięci urządzenia. Więcej informacji można znaleźć w naszej Polityce prywatności.
Czy już tu byłeś? Pomnik upamiętniający partyzantów poległych pod Wólką Plebańską 4 września 1943 r. podczas akcji na niemiecki pociąg.
Czy już tu byłeś?
Miejsce ostatniego spoczynku płk. Jana Piwnika „Ponurego” w Opactwie Cystersów w Wąchocku.
Naprawdę mało jest, wśród największych myślą, duchem i odwagą, tych, co dorównają „Kotwiczowi”.
21 października 1963. Mała wieś, jakieś 20 km od Lublina. Ok. 15.00 pod jedno z położonych z boku wsi gospodarstw podchodzi szeroką tyralierą 35-cio osobowy, specjalny oddział milicji. Są w pełnym wyposażeniu bojowym, hełmy z napisem ZOMO, w rękach karabiny Kałasznikowa. Słuchając rozkazów dwóch dowodzących nimi cywili, funkcjonariuszy SB, otaczają zabudowania. Gdy są już blisko, ze stodoły wychodzi schludnie ubrany, w sile wieku mężczyzna. Przez chwilę zachowuje się jak gospodarz posesji, rozgląda się pytającym wzrokiem po zbliżających się milicjantach, jednak po wezwaniu do poddania się zaczyna uciekać.
Do dziś nie jest znane miejsce jego pochówku. Śmierć „Ognia” i rozpad jego zgrupowania partyzanckiego, jednego z największych w powojennej Polsce, a w końcu likwidacja „Wiarusów”, jako resztek zgrupowania „ogniowego” kończy rozpoczętą w 1939 r. zbrojną walkę Podhalan o niepodległą i suwerenną Polskę.
Pan Janusz Niemiec, syn mjr. Antoniego Żubryda, najmłodszy więzień Polski Ludowej oraz aktywny członek Związku Strzeleckiego Rzeczypospolitej, był honorowym gościem środowego spotkania z Kajetanem Rajskim, autorem książki pt. „Wilczęta. Rozmowy z dziećmi Żołnierzy Wyklętych”. Opowiedział o losach swojego ojca, działającego w podziemiu antykomunistycznym w latach 1945-1946 w powiatach sanockim, brzozowskim, krośnieńskim, zamordowanego wraz z żoną Janiną przez funkcjonariusza UB, we wsi Malinówka w powiecie brzozowskim.
W Łodzi gościli Elżbieta Moczarska i Tadeusz Marek Płużański - strażnicy pamięci o swoich rodzicach, Kazimierzu Moczarskim i Tadeuszu Płużańskim, oraz ich pięknych życiowych kartach. Obydwaj bohaterowie byli zaangażowani w nurt niepodległościowy. Kazimierz Moczarski działał w konspiracji antyniemieckiej, najpierw w ZWZ, a później w BIP-ie Komendy Głównej ZWZ-AK. 45 rok stanowił cezurę czasową, która tak różni go od Tadeusza Płużańskiego. Spotkanie w Łodzi i zetknięcie bardzo różnych osobowości gości było tym ciekawsze, że na przykładzie ich bliskich prezentuje diametralnie różne spojrzenia na powojenną rzeczywistość. Historia, splatająca losy obydwu bohaterów, głównie za pomocą postaci ich oprawców, takich jak Józef Różański, Eugeniusz Chimczak czy Adam Humer, z biegiem czasu coraz pewniej odpowiada na pytanie, kogo życiowe wybory okazały się trafniejsze.
