Naród ukraiński jest w tej chwili antyrosyjski i nienawiść do Rosji rośnie wraz z każdym zabitym. Jest to zmiana epokowa, o kapitalnym znaczeniu dla Polski. W tych warunkach widzimy, że Polska nie potrafi podjąć aktywnej polityki na kierunku ukraińskim.

Ogłoszenie kresu idei jagiellońskiej przez Radosława Sikorskiego stanowiło poważne tąpnięcie w polskiej polityce wschodniej. Jego przejawem była cała polityka Platformy Obywatelskiej, polegająca na wycofaniu się ze Wschodu, postawieniu na rdzeń unijny, czyli Niemcy i Francję - zainteresowane współpracą z Rosją i zdystansowaniu się od Ukrainy i Gruzji.

W tej części spotkania prelegent przywołuje kolejne płaszczyzny sporu między Polską a Rosją. Wymienione zostają m.in. spory energetyczne, w tym te o naftoport w Gdańsku, gazoport w Świnoujściu, „pieremyczkę”, czy pozostałe szlaki tranzytowe. Duży nacisk położony jest na spór dotyczący obecności militarnej Stanów Zjednoczonych w Europie, który nie rozgrywa się jedynie na osi Polska-Rosja, lecz jest także sporem Polski z rdzeniem Unii Europejskiej.

Jednym z najważniejszych celów państwa polskiego było i wciąż pozostaje uniemożliwienie odrodzenia się imperium rosyjskiego poprzez wsparcie prozachodniego kursu narodów położonych między Polską, a Rosją – czyli wsparcie dla Ukrainy, Białorusi, a także narodów peryferyjnych jak np. Gruzji, czy Mołdawii oraz państw bałtyckich, w momencie gdy te sięgały po niezależność i wychodziły spod dominacji Kremla. Ten cel nadal nie został zrealizowany.