Zwiazek Strzelecki Rzeczypospolitej - „Ogniowcy” oddali hołd Żołnierzom Niezłomnym poległym w szczawnickich lasach

Utworzono: 19 czerwiec 2014

Odsłony: 2061

22 czerwca 2014 r. członkowie Specjalistycznej Rekonstrukcyjnej Jednostki Strzeleckiej ZSR z Podhala, działającej pod nazwą Podhalańska Grupa Rekonstrukcji Historycznych ZP „BŁYSKAWICA” uczcili swoją obecnością pamięć Żołnierzy Niezłomnych poległych w szczawnickich lasach oraz tych wszystkich, którym te lasy dawały schronienie przez długie wojenne i powojenne lata.

Czas niesie nowe odkrycia w zakresie podziemia „poogniowego”. Dotąd uważano, że ostatnim żołnierzem czynnie walczącym przeciwko komunistycznemu zniewoleniu, a wywodzącym się ze Zgrupowania Partyzanckiego „Błyskawica” był Jan Sałapatek „Orzeł”, zamordowany w styczniu 1955 r. Tymczasem nowe fakty odkrywają dla historii postać Stanisława Perełki prowadzącego działalność niepodległościową aż do 10 lipca 1955 r. W roku 1946 Stanisław Perełka należał do OP Bronisława Bubika ps. „Żar”, bezpośrednio podlegając mjr Józefowi Kurasiowi ps. „Ogień”.

Podczas przeprowadzonej przez funkcjonariuszy UB akcji giną Stanisław Perełka ps. „Zdobycz”, „Dębiński” i Józef Walkosz ps. ,,Buk”; z życiem uchodzą Józef Oleksy ps. „Bożek” i Walenty Sajdak ps. „Karczem”, którzy zostają aresztowani w listopadzie 1955 r. i skazani na długoletnie wyroki więzienia.

W miejscu przeprowadzonej akcji odnaleźliśmy pozostałości bunkra, elementy uzbrojenia i codziennego użytku, które zostały zaprezentowane podczas wystawy pt. ,,Żołnierze Wyklęci Szczawnica 2014”.

W tym samym miejscu, w Lesie Krzemieniny, została poświęcona i odsłonięta tablica upamiętniająca poległych partyzantów i wszystkich, którzy walczyli o wolną Polskę.

Specjalistyczna Rekonstrukcyjna Jednostka Strzelecka ZSR z Podhala, działająca pod nazwą Podhalańska Grupa Rekonstrukcji Historycznych ZP „Błyskawica” przedstawiła inscenizację wydarzeń z tamtych lat. Bohaterami są ludzie wydawałoby się zupełnie przeciętni, mieszkańcy Podhala i Sądecczyzny, wychowani na wzorcach dziewiętnastowiecznych bohaterów powstańczej walki o niepodległą Polskę.

Każdy z nich, gdyby w odpowiednim czasie zapomniał o złożonej przysiędze i odrzucił obowiązek służby Polsce, żyłby spokojnie i dostatnio robiąc karierę jak ich znajomi i koledzy. Jednak podjęli walkę z niemieckim okupantem, a potem kiedy nadszedł czas oddali swoje życie w walce z komunistycznym wrogiem.

Niech ten pomnik będzie kolejną symboliczną mogiłą dla tych wszystkich poległych partyzantów, którzy do dnia dzisiejszego nie mają własnych grobów.

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji z inscenizacji pt. "Grupa Przetrwania 1955 r." Jest to rekonstrukcja akcji przeprowadzonej 10 lipca 1955 r. w Lesie Krzemieniny, na północnym stoku Czeremchy nad Szczawnicą. W inscenizacji wzięła udział Podhalańska Grupa Rekonstrukcji Historycznych ZP „Błyskawica” oraz zaproszone GRH z Powiśla Dąbrowskiego i Gorlic. Na inscenizację złożyły się:

1. Powrót partyzantów z akcji aprowizacyjnej pod dowództwem Stanisława Perełki ps. ,,Zdobycz”, ,,Dębiński” z trzema podkomendnymi - Józefem Walkoszem „Bukiem”, Józefem Oleksym „Bożkiem” i Walentym Sajdakiem „Karczem”.
2. Obława przyprowadzona przez donosiciela i funkcjonariuszy bezpieki
3. Atak funkcjonariuszy, wśród których był zastępca szefa Powiatowego Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego w Nowym Sączu (Edward Solarski).
3. Śmierć dwóch partyzantów (Perełki oraz Walkosza) i jednego funkcjonariusza UB (Solarskiego).
4. Ucieczka dwóch partyzantów i strzelanina za nimi.
5. Zakończenie akcji – brutalne przeszukanie poległych partyzantów przez Bezpiekę, dowodzący mówi – „Jeszcze dziś rano walczyli o Polskę bez komunistów, teraz z twarzami wdeptanymi w ziemię i rozrzuconymi rękami leżą tu przed nami”.

Należy oddać hołd tym ludziom, którzy pomimo zdrady i przewagi wroga nie bali się podjąć otwartej walki. Tutaj w tym miejscu polegli śmiercią bohaterską. Kiedy poległemu funkcjonariuszowi UB na sądeckim cmentarzu wyprawiono pokazowy pogrzeb, zwłoki poległych partyzantów pochowano na tym samym cmentarzu po kryjomu, by ani rodziny, ani nikt inny nie mógł złożyć wiązanek kwiatów i pomodlić się nad ich grobami.